Czy DZIECKO w wieku DO 10 LAT może być KIERUJĄCYM HULAJNOGĄ ELEKTRYCZNĄ lub URZĄDZENIEM TRANSPORTU OSOBISTEGO?

W poprzednich wpisach pokazałem, że HULAJNOGA ELEKTRYCZNA oraz URZĄDZENIE TRANSPORTU OSOBISTEGO są dozwolone DO LAT 18, zaś Niepełnoletni BEZ UPRAWNIEŃ na HULAJNODZE ELEKTRYCZNEJ lub URZĄDZENIU TRANSPORTU OSOBISTEGO naraża na poważne kłopoty nie tylko siebie, ale również osobę, która dopuściła go do kierowania tym pojazdem. Z kolei w przypadku osoby, która ukończyła 18 lat – obowiązujace na terenie Rzeczypospolitej Polskiej prawo przewiduje ARESZT, OGRANICZENIE WOLNOŚCI albo CO NAJMNIEJ 1500 ZŁOTYCH GRZYWNY za kierowanie BEZ UPRAWNIENIA HULAJNOGĄ ELEKTRYCZNĄ lub URZĄDZENIEM TRANSPORTU OSOBISTEGO. To wszystko wynika z faktu, iż HULAJNOGA ELEKTRYCZNA oraz URZĄDZENIE TRANSPORTU OSOBISTEGO to POJAZDY MECHANICZNE.

Skoro:

• osoby, które ukończyły 18 lat, nie mają możliwości spełnienia wszystkich wymagań wynikających z art. 3 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (t. jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1212 z późn. zm.; dalej: Ukp);
• dokumenty stwierdzające posiadanie uprawnienia do kierowania hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego (czyli karta rowerowa lub prawo jazdy kategorii AM, A1, B1 lub T) zostały określone w art. 7 ust. 1 pkt 2 Ukp jako obowiązujące jedynie w przypadku osób, które nie ukończyły 18 lat, zaś wymagany minimalny wiek do kierowania rowerem, pozwalający na ubieganie się o otrzymanie karty rowerowej, według art. 8 ust. 1 pkt 10 Ukp wynosi 10 lat,

to do pełnego obrazu sytuacji pozostała już tylko kwestia najmłodszych uczestników ruchu drogowego, czyli dzieci w wieku do 10 lat.

 

 

Art. 33d Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 988 z późn. zm.; dalej: Prd) stanowi, że:

• Art. 33d. 1. Zabrania się dopuszczania dziecka w wieku do 10 lat do kierowania hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego na drodze.
• Według wersji ujednoliconej z 2022-05-30

 

Uzupełnieniem dla wyżej przytoczonego art. 33d ust. 1 Prd – jest przepis art. 96 § 1 pkt 2 Ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (t. jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 2008 z późn. zm.; dalej: Kw), według którego:

• Art. 96. § 1. Właściciel, posiadacz, użytkownik lub prowadzący pojazd, który na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu dopuszcza:
• (…)
• 2) do prowadzenia pojazdu osobę niemającą wymaganych uprawnień,
• (…)
• podlega karze grzywny.
• Według wersji ujednoliconej z 2021-12-28

 

Należy w tym miejscu zauważyć, iż art. 33d ust. 1 Prd zabrania dopuszczania „dziecka w wieku do 10 lat do kierowania hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego na drodze” (dowolnej, położonej w jakimkolwiek miejscu), tymczasem art. 96 § 1 Kw odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której taki czyn ma miejsce „na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu”.

 

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 2 pkty 1-1b, 16-16a i 47b-47c Prd:

• Art. 1. 1. Ustawa określa:
• 1) zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu;
• (…).
• 2. Przepisy ustawy stosuje się również do ruchu odbywającego się poza miejscami wymienionymi w ust. 1 pkt 1, w zakresie:
• 1) koniecznym dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób;
• 2) wynikającym ze znaków i sygnałów drogowych.
• (…)
• Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
• 1) droga – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, ruchu osób poruszających się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt;
• 1a) droga publiczna – drogę w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1376 i 1595 oraz z 2022 r. poz. 32 i 655);
• 1b) droga wewnętrzna – drogę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych;
• (…)
• 16) strefa zamieszkania – obszar obejmujący drogi publiczne lub inne drogi, na którym obowiązują szczególne zasady ruchu drogowego, a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi;
• 16a) strefa ruchu – obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi;
• Według wersji ujednoliconej z 2022-05-30

 

Biorąc powyższe pod uwagę – wyrażony w art. 33d ust. 1 Prd zakaz „dopuszczania dziecka w wieku do 10 lat do kierowania hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego na drodze” odnosi się również do położonych poza strefą zamieszkania i strefą ruchu dróg innych niż publiczne – natomiast nie ma on zastosowania do innych terenów, nie będących drogami i położonych poza strefą zamieszkania i strefą ruchu.

Zakaz ten nie obejmuje zatem np. boiska sportowego czy prywatnego podwórka – jednak obowiązuje np. na terenie toru kartingowego czy miasteczka ruchu drogowego, gdzie z samej zasady występują „wydzielone pasy terenu przeznaczone do ruchu pojazdów”, zatem niewątpliwie mieszczące się w definicji drogi z art. 2 pkt 1 Prd.

Nie sposób zrozumieć, jaki był tutaj cel prawodawcy.

 

Uznaniu, że sformułowanie to zostało użyte „dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa osób”, które nie ukończyły 10 lat – zdecydowanie stoi na przeszkodzie brzmienie art. 33d ust. 2 Prd, według którego:

• Art. 33d. (…)
• 2. W strefie zamieszkania dopuszcza się kierowanie hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego przez dziecko w wieku do 10 lat wyłącznie pod opieką osoby dorosłej.
• Według wersji ujednoliconej z 2022-05-30

 

Wyżej przytoczonym przepisem prawodawca dopuścił kierowanie tymi dwoma pojazdami „przez dziecko w wieku do 10 lat” w strefie zamieszkania – w miejscu, w którym całkowicie zgodnie z prawem mogą pojawić się dowolne inne pojazdy, i gdzie kierujący hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego (czyli pojazdem zdefiniowanym w art. 2 pkt 47b lub 47c Prd) ma dokładnie takie same prawa i obowiązki, jak kierujący każdym innym pojazdem.

 

Należy zauważyć, że opisane w art. 33d ust. 2 Prd „kierowanie hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego przez dziecko w wieku do 10 lat wyłącznie pod opieką osoby dorosłej”, dopuszczone przez prawodawcę jedynie „w strefie zamieszkania” – odbywa się na zupełnie innych zasadach, niż gdyby to samo dziecko w tym samym miejscu kierowało rowerem (którym, nawiasem mówiąc, kierować pod opieką osoby dorosłej może również poza strefą zamieszkania).

Według art. 2 pkty 18, 18a, 20, 47, 47b i 47c Prd:

• Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
• (…)
• 18) pieszy – osobę znajdującą się poza pojazdem na drodze i niewykonującą na niej robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami; za pieszego uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, motorower, motocykl, hulajnogę elektryczną, urządzenie transportu osobistego, urządzenie wspomagające ruch, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poruszającą się w wózku inwalidzkim, a także dziecko w wieku do 10 lat kierujące rowerem pod opieką osoby dorosłej;
• 18a) urządzenie wspomagające ruch – urządzenie lub sprzęt sportowo-rekreacyjny, przeznaczone do poruszania się osoby w pozycji stojącej, napędzane siłą mięśni;
• (…)
• 20) kierujący – osobę, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, a także osobę, która prowadzi kolumnę pieszych, jedzie wierzchem albo pędzi zwierzęta pojedynczo lub w stadzie;
• (…)
• 47) rower – pojazd o szerokości nieprzekraczającej 0,9 m poruszany siłą mięśni osoby jadącej tym pojazdem; rower może być wyposażony w uruchamiany naciskiem na pedały pomocniczy napęd elektryczny zasilany prądem o napięciu nie wyższym niż 48 V o znamionowej mocy ciągłej nie większej niż 250 W, którego moc wyjściowa zmniejsza się stopniowo i spada do zera po przekroczeniu prędkości 25 km/h;
• (…)
• 47b) hulajnoga elektryczna – pojazd napędzany elektrycznie, dwuosiowy, z kierownicą, bez siedzenia i pedałów, konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się wyłącznie przez kierującego znajdującego się na tym pojeździe;
• 47c) urządzenie transportu osobistego – pojazd napędzany elektrycznie, z wyłączeniem hulajnogi elektrycznej, bez siedzenia i pedałów, konstrukcyjnie przeznaczony do poruszania się wyłącznie przez kierującego znajdującego się na tym pojeździe;
• (…).
• Według wersji ujednoliconej z 2022-05-30

 

Zgodnie z powyższymi definicjami:

• zarówno hulajnoga elektryczna, jak i urządzenie transportu osobistego:
• są to „pojazdy”;
• nie mieszczą się w pojęciu „urządzenie wspomagające ruch”;
• nie mieszczą się w pojęciu „rower”;
• dziecko w wieku do 10 lat kierujące pod opieką osoby dorosłej:
• rowerem – uważane jest za „pieszego”;
• hulajnogą elektryczną – jest „kierującym”;
• urządzeniem transportu osobistego – jest „kierującym”.

 

Tymczasem w strefie zamieszkania:

• kierujący hulajnogą elektryczną jest obowiązany korzystać z drogi dla rowerów lub pasa ruchu dla rowerów, jeżeli są one wyznaczone dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić (art. 33 ust. 1 Prd), zaś w przypadku gdy brakuje wydzielonej drogi dla rowerów oraz pasa ruchu dla rowerów – jest obowiązany korzystać z jezdni (art. 33a ust. 1 Prd);
• kierujący urządzeniem transportu osobistego jest obowiązany korzystać z drogi dla rowerów, jeżeli jest ona wyznaczona dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić (art. 33b ust. 1 zd. pierwsze Prd), zaś korzystanie z chodnika lub drogi dla pieszych jest dozwolone wyjątkowo, gdy brakuje wydzielonej drogi dla rowerów (art. 33b ust. 2 Prd); w Prd nie został sformułowany zakaz korzystania z jezdni przez kierującego tym pojazdem;
• kierujący rowerem jest obowiązany korzystać z drogi dla rowerów lub pasa ruchu dla rowerów, jeżeli są one wyznaczone dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić (art. 33 ust. 1 Prd); korzystanie w strefie zamieszkania przez kierującego rowerem z chodnika lub drogi dla pieszych jest dozwolone wyjątkowo, gdy opiekuje się on osobą w wieku do lat 10 kierującą rowerem (art. 33 ust. 5 pkt 1 Prd) lub gdy warunki pogodowe zagrażają bezpieczeństwu rowerzysty na jezdni (śnieg, silny wiatr, ulewa, gołoledź, gęsta mgła; art. 33 ust. 5 pkt 3 Prd); korzystając z chodnika albo drogi dla pieszych jest obowiązany jechać z prędkością zbliżoną do prędkości pieszego, zachować szczególną ostrożność, ustępować pierwszeństwa pieszemu oraz nie utrudniać jego ruchu (art. 33 ust. 6 Prd); w pozostałych przypadkach jest obowiązany jechać możliwie blisko prawej krawędzi jezdni (art. 16 ust. 4 Prd);
• kierujący każdym innym pojazdem niż wyżej wymienione – jest obowiązany jechać możliwie blisko prawej krawędzi jezdni (art. 16 ust. 4 Prd);
• osoba poruszająca się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch korzysta z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdem (art. 15a ust. 2 Prd);
• pieszy korzysta z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdem oraz osobą poruszającą się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch (art. 11 ust. 5 Prd); dotyczy to również dziecka w wieku do 10 lat kierującego rowerem pod opieką osoby dorosłej, uważanego za pieszego (art. 2 pkt 18 Prd);
• dziecko w wieku do 7 lat może korzystać z drogi bez opieki (art. 43 ust. 1 Prd), chyba, że kieruje rowerem, hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego – co jest możliwe wyłącznie pod opieką osoby dorosłej (odpowiednio art. 2 pkt 18 i art. 33d ust. 2 Prd).

 

Szczegółowe regulacje dotyczące mocno zróżnicowanych zasad poruszania się rowerem, hulajnogą elektryczną, urządzeniem transportu osobistego oraz przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch – to jest temat na zupełnie oddzielne, obszerne wpisy.

Niemniej – dziecko w wieku do 10 lat kierujące pojazdem pod opieką osoby dorosłej jest uważane za pieszego jedynie wówczas, gdy tym pojazdem jest rower. Tylko podczas kierowania rowerem takie dziecko może – właśnie jako pieszy – korzystać w strefie zamieszkania z całej szerokości drogi. Natomiast w przypadku pozostałych pojazdów – również to dziecko jest obowiązane poruszać się pojazdem wyłącznie po tych częściach drogi, które zostały w przepisach określone jako właściwe dla danego pojazdu, gdyż wówczas to dziecko nie jest pieszym.

W konsekwencji – dziecko w wieku do 10 lat kierujące w strefie zamieszkania pod opieką osoby dorosłej hulajnogą elektryczną w żadnym razie nie ma prawa jeździć po chodniku, zaś kierujące urządzeniem transportu osobistego może korzystać z chodnika jedynie wyjątkowo, gdy brakuje wydzielonej drogi dla rowerów dla kierunku, w którym się porusza lub zamierza skręcić.

 

Brak w definicjach ustawowych pojęć „pieszy” i „kierujący” postanowień szczegółowych, odnoszących się do dziecka w wieku do 10 lat kierującego pod opieką osoby dorosłej hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego, prowadzi jednak do jeszcze innych, zaskakujących konsekwencji.

Art. 33d ust. 2 Prd dopuszcza „kierowanie hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego przez dziecko w wieku do 10 lat wyłącznie pod opieką osoby dorosłej”. Chodzi tutaj wyraźnie o wykonywanie czynności kierowania pojazdem.

Tymczasem art. 2 pkt 20 Prd określa „osobę, która kieruje pojazdem” mianem „kierujący”.

Jedynym wyjątkiem jest „dziecko w wieku do 10 lat kierujące rowerem pod opieką osoby dorosłej”, które „uważa się za pieszego” na podstawie art. 2 pkt 18 Prd.

Nie istnieje przepis, który dopuszczałby wprost, aby dziecko w wieku do 10 lat mogło być „kierującym”, o którym mowa w art. 2 pkt 20 Prd.

Należy zauważyć, iż istnienie takiego przepisu akurat w Prd – byłoby sprzeczne z § 3 ust. 2-3 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (t. jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 283; dalej: Ztp):

• § 3. 1. Ustawa powinna być tak skonstruowana, aby od przyjętych w niej zasad regulacji nie trzeba było wprowadzać licznych wyjątków.
• 2. W ustawie nie zamieszcza się przepisów, które regulowałyby sprawy wykraczające poza wyznaczony przez nią zakres przedmiotowy (stosunki, które reguluje) oraz podmiotowy (krąg podmiotów, do których się odnosi).
• 3. Ustawa nie może zmieniać lub uchylać przepisów regulujących sprawy, które nie należą do jej zakresu przedmiotowego lub podmiotowego albo się z nimi nie wiążą.
• Według tekstu jednolitego z 2016-03-07 (Dz. U. z 2016 r. poz. 283)

 

Ustalenie dopuszczalnego wieku „kierującego” oraz innych warunków, jakie muszą zostać spełnione przez tę osobę, nie należy do zakresu przedmiotowego i podmiotowego Prd.

Według art. 1 ust. 1 Prd:

• Art. 1. 1. Ustawa określa:
• 1) zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu;
• 2) zasady i warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu, a także działalność właściwych organów i podmiotów w tym zakresie;
• 3) wymagania w stosunku do innych uczestników ruchu niż kierujący pojazdami;
• 4) zasady i warunki kontroli ruchu drogowego.
• Według wersji ujednoliconej z 2022-05-30

Prd może określać wymagania jedynie wobec uczestników ruchu innych niż kierujących pojazdami. Ustawa ta może zatem określać wymagania w odniesieniu do dziecka w wieku do 10 lat kierującego rowerem pod opieką osoby dorosłej – gdyż w świetle definicji z art. 2 pkt 18 Prd jest to „pieszy”. Prd nie może jednak określać żadnych wymagań w odniesieniu do osoby kierującej hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego, gdyż taka osoba (bez względu na jej wiek) jest „kierującym”.

Natomiast według art. 1 ust. 1 Ukp:

• Art. 1. 1. Ustawa określa:
• 1) osoby uprawnione do kierowania pojazdami na drogach publicznych oraz na drogach położonych w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu;
• 2) wymagania w stosunku do osób, o których mowa w pkt 1;
• 3) zasady uzyskiwania i cofania uprawnień do kierowania pojazdami oraz zatrzymywania dokumentów stwierdzających posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdami;
• 4) zasady prowadzenia działalności w zakresie uzyskiwania uprawnień i badań psychologicznych, związanych z kierowaniem pojazdami;
• 5) zasady wykonywania badań lekarskich i psychologicznych kierowców, instruktorów i egzaminatorów oraz kandydatów na kierowców, instruktorów i egzaminatorów;
• 6) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka doskonalenia techniki jazdy.
• Według wersji ujednoliconej z 2022-05-11

Z wyżej przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, iż dopuszczenie (czyli przyznanie uprawnienia) do kierowania w strefie zamieszkania pojazdem (tutaj: hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego) przez dziecko, które nie ukończyło 10 lat, a które jest „kierującym” w rozumieniu art. 2 pkt 20 Prd – powinno być uregulowane w Ukp, gdyż sprawa ta niewątpliwie należy do zakresu przedmiotowego i podmiotowego Ukp, a nie Prd.

Tymczasem w myśl art. 2 pkt 1, art. 3 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 pkt 10 Ukp:

• Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
• 1) kierowcy, kierującym lub o pojeździe określonego rodzaju – należy przez to rozumieć odpowiednio kierowcę, kierującego lub pojazd w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2021 r. poz. 450, 463, 694 i 720);
• (…).
• Art. 3. 1. Kierującym pojazdem może być osoba, która osiągnęła wymagany wiek i jest sprawna pod względem fizycznym i psychicznym oraz spełnia jeden z następujących warunków:
• 1) posiada umiejętność kierowania pojazdem w sposób niezagrażający bezpieczeństwu, nieutrudniający ruchu drogowego i nienarażający kogokolwiek na szkodę oraz odpowiedni dokument stwierdzający posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdem;
• 2) odbywa w ramach szkolenia naukę jazdy;
• 3) zdaje egzamin państwowy.
• (…).
• Art. 8. 1. Wymagany minimalny wiek do kierowania wynosi:
• (…)
• 10) 10 lat – dla roweru, hulajnogi elektrycznej lub urządzenia transportu osobistego;
• (…).
• Według wersji ujednoliconej z 2022-05-11

 

W Ukp brak jakiegokolwiek wyjątku odnoszącego się do dziecka w wieku do 10 lat kierującego pod opieką osoby dorosłej hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego. W świetle przepisów Ukp – dziecko w tym wieku nie może być kierującym.

Powyższy fakt sprawia, że obecnie:

KAŻDE kierowanie hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego przez dziecko w wieku do 10 lat stanowi naruszenie prawa!

 

 

Okoliczność, że dziecko w danym momencie kieruje pojazdem „wyłącznie pod opieką osoby dorosłej” – zupełnie niczego tutaj nie zmienia. Dziecko to jest kierującym, a nie pieszym.

Wobec powyższego – art. 33d ust. 2 Prd jest przepisem całkowicie martwym i niemożliwym do realizacji. Wszystkie moje wcześniejsze rozważania dotyczące kwestii, po której części drogi dziecko w wieku do 10 lat miałoby się poruszać, kierując w strefie zamieszkania hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego – okazują się bezprzedmiotowe.

 

Konsekwencje kierowania przez dziecko w wieku do 10 lat hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego są takie same, jak w przypadku osoby, która ukończyła 10 lat, ale nie ukończyła 17 lat, i poruszała się jako Niepełnoletni BEZ UPRAWNIEŃ na HULAJNODZE ELEKTRYCZNEJ lub URZĄDZENIU TRANSPORTU OSOBISTEGO.

 

Warto w tym miejscu chyba jednak docenić specyficzny kunszt sformułowań użytych w propagandowych informacjach podawanych przez Ministerstwo Infrastruktury, zresztą całkowicie analogiczny do kwestii dotyczących osób, które ukończyły 18 lat.

 

 

Perfidia informacji przedstawionych przez Ministerstwo Infrastruktury polega na tym, iż jedynie fragmenty zaznaczone na żółto odpowiadają stanowi aktualnemu, natomiast fragmenty zaznaczone na czerwono – mówią o rozwiązaniach, które dopiero kiedyś (!) zostaną wprowadzone.

Całkowicie jednoznacznie wskazują na to sformułowania użyte przez Ministerstwo Infrastruktury. Obecnie „poruszanie się hulajnogą elektryczną / urządzeniem transportu osobistego po drodze publicznej przez dziecko do 10 lat jest zabronione w każdej sytuacji, również pod opieką osoby dorosłej”, natomiast w jakiejś bliżej nieokreślonej przyszłości – „dzieci w wieku do 10 lat będą mogły poruszać się hulajnogą elektryczną jedynie w strefie zamieszkania, pod opieką osoby dorosłej.”

Niemniej – informacje przedstawione przez Ministerstwo Infrastruktury są nie tylko mylące, ale również niepełne. W świetle literalnego brzmienia przytoczonych na samym wstępie przepisów art. 33d ust. 1 Prd i art. 96 § 1 pkt 2 Kw – zabronione jest dopuszczanie dziecka w wieku do 10 lat (czyli osoby niemającej wymaganych uprawnień) do kierowania hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego na każdej drodze, chociaż właściciel, posiadacz, użytkownik lub prowadzący pojazd, który do tego dopuszcza, podlega karze grzywny jedynie wówczas, gdy doszło do tego na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu.

 

Do wykroczenia opisanego w art. 96 § 1 pkt 2 Kw, czyli dopuszczenia przez właściciela, posiadacza, użytkownika lub prowadzącego pojazd, na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu „do prowadzenia pojazdu osobę niemającą wymaganych uprawnień”, dochodzi bardzo często. Mało tego – istnieją podmioty, które na takim właśnie działaniu postanowiły oprzeć swoją działalność gospodarczą…

O tym jednak w kolejnej części.

Przemysław Przybysz

 

---

 

Zobacz również:

 

• HULAJNOGA ELEKTRYCZNA oraz URZĄDZENIE TRANSPORTU OSOBISTEGO są dozwolone DO LAT 18!
• HULAJNOGA ELEKTRYCZNA oraz URZĄDZENIE TRANSPORTU OSOBISTEGO to POJAZDY MECHANICZNE!
• ARESZT, OGRANICZENIE WOLNOŚCI albo CO NAJMNIEJ 1500 ZŁOTYCH GRZYWNY za kierowanie BEZ UPRAWNIENIA HULAJNOGĄ ELEKTRYCZNĄ lub URZĄDZENIEM TRANSPORTU OSOBISTEGO!
• Niepełnoletni BEZ UPRAWNIEŃ na HULAJNODZE ELEKTRYCZNEJ lub URZĄDZENIU TRANSPORTU OSOBISTEGO
• Nawet 5000 ZŁOTYCH GRZYWNY za DOPUSZCZENIE do prowadzenia HULAJNOGI ELEKTRYCZNEJ lub URZĄDZENIA TRANSPORTU OSOBISTEGO przez osobę NIEUPRAWNIONĄ!